ΒΙΚΥ Α. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ: "Θα ήθελα να έχω αναγνώστες όλων των ηλικιών"

Το Σάββατο στις 23 του μήνα, θα παρουσιάσει το καινούργιο μυθιστορήμα της στο κοινό της Αθήνας. Είναι το τρίτο της βιβλίο και έτσι σκέφτηκα να σας παρουσιάσω μία συνέντευξη που μου έδωσε η γνωστή συγγραφέας πίσω από το βιβλίο « Ή αυτή ή τίποτα»; και που έχει πηγή έμπνευσης την πραγματικότητα, όπως λέει η ίδια. H Βίκυ Α. Γεωργοπούλου γεννήθηκε στη Λυγιά Κορινθίας. Πριν ξεκινήσει τη συγγραφική της καριέρα, σπούδασε Δημοσιογραφία και θέατρο. Έχει γράψει ένα θεατρικό έργο, διηγήματα και μυθιστορήματα. Το πρώτο μυθιστόρημά της, “Τα μυστήρια της Γλαύκης” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη. Καλή ανάγνωση!

 - Κυρία Βίκυ, εχετε ήδη τελειώσει το τρίτο βιβλίο σας,
 « Ή αυτή ή τίποτα» . Πότε και πού θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου σας, και πως νιωθετε για αυτό;

Ησυχάζω για πολύ λίγο γιατί υποδέχομαι με χαρά αλλά και ανησυχία τους καινούριους μου μυθιστορηματικούς χαρακτήρες, αυτούς του νέου μου μυθιστορήματος. Η παρουσίαση του «Ή αυτή ή τίποτα» θα γίνει στις 23 Ιανουαρίου στο Black Duck multiplarte, Χρήστου Λαδά 9Α και ώρα 18.00. Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.


 - Γιατί γράψατε αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο;
 Έγραψα αυτό το βιβλίο για να αφηγηθώ μέσα από ιστορίες ακόμα κάποιες ανθρώπινες καταστάσεις.

 - Μιλήστε μου λίγο για το για το περιεχόμενο του βιβλίου..

Σε αυτό το βιβλίο αφηγούμαι τα έργα και τις ημέρες του κεντρικού μυθιστορηματικού μου χαρακτήρα του Κωσταντή. Που νεαρός αφήνοντας την ομορφιά και την γαλήνη του νησιού του, μες από τις διαδρομές της ζωής του, γεμάτη αγωνίες περιπέτειες, επιτυχίες κι αποτυχίες. Συναντά κι άλλους μυθιστορηματικούς χαρακτήρες, κι ως την ωριμότητά του θα έρθουν αντιμέτωποι. Με τον κεραυνοβόλου έρωτα, τον πόνο του χωρισμού, το χρήμα την δύναμη και την εξουσία νομίζοντας για λίγο, πως έφτασαν στην ευτυχία, αλλά και την μοναξιά και την απελπισία για το τελεσίδικο του θανάτου μα και την πίστη στην ζωή.

 - Τι δυσκολίες συναντήσατε κατά τη διάρκεια της γραφής;

Συνάντησα δυσκολίες και συναντώ κάθε φορά, στην σύνθεση της πλοκής, στην ανάδειξη των χαρακτήρων και των κινήτρων τους, της γλώσσας και πολλά άλλα .

 - Ποιοι αναγνώστες θέλετε να διαβάσουν το νέο σας μυθιστόρημα, και τι ελπίζετε ότι θα αποκομίσουν;

Θα ήθελα να έχω αναγνώστες όλων των ηλικιών ,δεν θα έλεγα με σαφήνεια τα θα αποκόμιζαν γιατί οι αναγνώσεις είναι «πολλές» και «ποικίλες» αλλά θα ήθελα να βρουν κάτι από τον εαυτό τους.

- Τι δουλειά κάνετε σε καθημερινή βάση και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή βιβλίων;

Εργάζομαι σε οικογενειακή επιχείρηση. Δεν το αποφάσισα ξαφνικά, από μικρό παιδί είχα ξεκινήσει πειραματισμούς με την συγγραφή.

- Από που πηγάζει η έμπνευση σας;

Από τις εμπειρίες μου, από την πραγματικότητα, από τους καθημερινούς ανθρώπους κλπ.

 - Τι είδους βιβλία και πώς επιλέγετε τα βιβλία που διαβάζετε;

Ανέκαθεν διάβαζα λογοτεχνία, με το πέρασμα των χρόνων τα πάντα ,επιλέγω ένα καινούριο βιβλίο με γνώμονα όχι μόνο το περιεχόμενο αλλά και την υπογραφή του δημιουργού.


- Είναι κυρίως άντρες ή γυναίκες συγγραφέας στο ράφι σας;

Νομίζω πως υπερτερούν οι άντρες στα ράφια μου, και τούτο γιατί υπήρχαν περισσότεροι «άρρενες» συγγραφείς στο παρελθόν. Για λόγους που έχουν αναλυθεί κατά καιρούς.

- Ονομάστε ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει πολλές φορές.

Είναι πολλά τα βιβλία, αλλά ας πούμε ένα. «Η άβυσσος» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.


 - Μεγαλύτερη απογοήτευση;
 Ό,τι απορρίπτει το κοινό αλάνθαστο αίσθημα.


 - Από  από όλα βιβλία που έχετε γράψει μέχρι τώρα ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Και τα τρία το ίδιο γιατί κάθε φορά ήταν μια νέα δοκιμασία.


- Έχετε πει σε μια  συνέντευξή σας  ότι ήδη εργάζεται πάνω σε ένα νέο βιβλίο. Μπορείτε να μου αποκαλύψετε περισσότερες πληροφορίες για το επερχόμενο βιβλίο σας;

Αναφέρεται και αυτό στις ανθρώπινες σχέσεις, που όσο και να παλεύει για αυτές ο άνθρωπος, όπως και για τις επιλογές του και για τις πράξεις του, ποτέ δεν θα είναι ιδανικές.


- Έχετε κάποιες συμβουλές για να δώσετε σε αυτούς που ονειρεύονται να γράψουν ένα βιβλίο;

Να διαβάζουν βιβλία και να παρατηρούν τους ανθρώπους γύρω τους.


- Έχετε πει σε μια  συνέντευξή σας  ότι ήδη εργάζεται πάνω σε ένα νέο βιβλίο. Μπορείτε να μου αποκαλύψετε περισσότερες πληροφορίες για το επερχόμενο βιβλίο σας;
Αναφέρεται και αυτό στις ανθρώπινες σχέσεις, που όσο και να παλεύει για αυτές ο άνθρωπος, όπως και για τις επιλογές του και για τις πράξεις του, ποτέ δεν θα είναι ιδανικές.


- Διάβασα επίσης ότι σας αρέσει εκτός από την συγγραφή βιβλίων η μουσική, μπορείτε να μου πείτε λίγα περισσότερα για εσάς, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.

Πέρα από το γράψιμο αγαπώ την μουσική και τα ταξίδια. Σπούδασα δημοσιογραφία και θέατρο. ‘Εχω γράψει ένα θεατρικό έργο. Ξεκίνησα γράφοντας διηγήματα. Από τις εκδόσεις Σοκόλη- Κουλεδάκη κυκλοφορεί το μυθιστόρημά μου «Τα μυστήρια της Γλαύκης» , Το «Ή αυτή ή τίποτα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύτροπον.


- Κυρία Βίκυ, σας ευχαριστώ θερμά και καλή επιτυχία στο βιβλίο σας!
Κι εγώ σας ευχαριστώ για την συνέντευξη και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε.



Η επισημη σελιδα της συγγραφέας Βίκυ Α. Γεωργοπούλου στο facebook.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΕΛΕΝΗΣ : "δεν ήταν ποτέ παιδικό μου όνειρο το να γίνω συγγραφέας. Άργησα πολύ να πιάσω βιβλίο στα χέρια μου μετά το σχολείο"

Ενας νέος συγγραφέας, ο 28χρονος νησιώτης  -από τη Χίο-, Γιώργος Χατζελένης, έκανε φέτος την είσοδό του στη λογοτεχνία με το βιβλίο «Καθημερανοητότητας» . Καθημερινά ο Γιώργος που έρχεται από ναυτική οικογένεια ζει από το 2002 στην Αθήνα οπου και εργάζεται ως συντηρητής αρχαιοτήτων στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Δεν είχα ακόμη χρόνο να διαβάσω το πρώτο βιβλίο του, αλλά όταν αυτος με βρήκε στο Facebook και μου μίλησε λίγο για το  αυτό το μυθιστόρημα των 122 σελίδων, αποφάσισα αμεσος να τον πάρω μια συνέντευξη ούτως ή άλλως, και αυτό είναι το αποτέλεσμα ...

- Καλησπέρα. Τι κάνεις; Σ' ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο που θα μου προσφέρεις. Πριν ξεκινήσουμε θα ήθελα να σου πω πως το βιβλίο ονομάζεται Καθημερανοητότητα. Στην πρώτη σου ερώτηση το γράφεις ως Καθημερανοητότητας. Θα σου αναπτύξω από κάτω τις απαντήσεις μου.

Καλησπέρα κι από μένα. Ονομάζομαι Γιώργος Χατζελένης. Γεννήθηκα στην Χίο το 1984. Αθήνα ήρθα το 2002 για σπουδές. Τελείωσα το τμήμα συντήρησης αρχαιοτήτων κι έργων τέχνης από τη σχολή γραφικών τεχνών και καλλιτεχνικών σπουδών. Το 2008 εργάζομαι στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Όσο για την καθημερινότητά μου, πάντα αναζητούσα τρόπους για να ξεφύγω από την ρουτίνα. Μία διέξοδος ήταν η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων που μου τραβούσαν το ενδιαφέρον και η γραφή. Πάνω σ' αυτήν επικεντρώθηκα περισσότερο. Έτσι ξεκίνησε το ιστολόγιό μου και μετά από 3 χρόνια εκδόθηκε το πρώτο μου λογοτεχνικό βιβλίο. Όσο για μένα, προέρχομαι από μία παραδοσιακή ναυτική οικογένεια της Χίου. Σε αντίθεση με αρκετούς γνωστούς μου στο νησί, δε διάλεξα το επάγγελμα του πατέρα μου. Την θάλασσα την σέβομαι και την φοβάμαι, αλλά προτιμώ να συνδυάζω τα ταξίδια με την αναψυχή και την επαφή με άλλους λαούς, έθιμα και παραδόσεις.

- Πώς γεννήθηκε και πλάστηκε στο μυαλό σου η ιδέα για να γραφεί το μυθιστόρημα;
Η ιδέα του βιβλίο γεννήθηκε σε μία παραλία βορειοδυτικά του νησιού μου. Μέχρι τότε αρκετοί φίλοι και γνωστοί που επισκέπτονταν το ιστολόγιό μου, με προέτρεπαν να γράψω ένα βιβλίο. Δε πίστεψα στην αρχή πως ήμουν ικανός στο να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο. Όσο το σκέφτεσαι τόσο πιο δύσκολο σου φαίνεται. Όσο πίεζα τον εαυτό μου να βρω μία ιστορία ή ένα θέμα τόσο αυτά δεν ερχόντουσαν στο μυαλό μου. Η φαντασία μου οργίασε όταν χαλάρωσα σε μία παραλία κι άφησα το μυαλό μου ελεύθερο.

- Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να γράψεις το συγκεκριμένο βιβλίο; ξυπνήσεις ένα πρωί και είπες «θα γράψω ένα βιβλίο» ή ήταν ένα παιδικό όνειρο σου να γίνεις συγγραφέας;
 Όχι δεν ήταν ποτέ παιδικό μου όνειρο το να γίνω συγγραφέας. Άργησα πολύ να πιάσω βιβλίο στα χέρια μου μετά το σχολείο. Η αρχή έγινε όταν δούλεψα ένα καλοκαίρι σ' ένα βιβλιοπωλείο στο νησί μου. Τότε ήρθα σ' επαφή με ανθρώπους που αγαπούσαν την λογοτεχνία. Έρχονταν συχνά κι αναζητούσαν στα ράφια συγγραφείς και τίτλους. Η περιέργεια με ώθησε να ανοίξω ένα βιβλίο πάλι. Στην αρχή με εμπορικούς τίτλους. Στην πορεία έπεσα σε πιο βαθιά νερά. Σήμερα έχω ήδη αρκετούς αγαπημένους συγγραφείς που μου 'χουν διευρύνει τους ορίζοντες.

- Πώς εμπνευστήκες το περιεχόμενό του; το βιβλίο έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία ο χαρακτήρας είναι φανταστικος; 

Ο χαρακτήρας είναι φανταστικός όπως και η ιστορία. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η έμπνευση ήρθε μέσα από τις μικρές στιγμές της καθημερινής μας ζωής που τις αφήνουμε να περνάνε αναξιοποίητες. Δίνουμε μεγάλη αξία στην ύλη αγνοώντας το πνεύμα και τα συναισθήματα που μας περιβάλλουν. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές. Το όμορφο είναι πως αρκετοί από τους αναγνώστες του βιβλίου, γνωστοί μου και μη, μου ανέφεραν πως μέσα από αυτήν την ιστορία ένιωσαν πως διάβαζαν για τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό μου πρόσφερε την μεγαλύτερη ικανοποίηση που θα μπορούσα να αποκτήσω από την ύπαρξη αυτού του βιβλίου.

- Ποια ήταν η διαδικασία που ακολουθήσες για τη συγγραφή του πρώτου σου βιβλίου;

Κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσεις. Εγώ χρησιμοποιούσα σημειώσεις. Στο τέλος τις οργάνωσα και τις εμπλούτισα με παραπάνω στοιχεία κι αναφορές. Μέσα από 'κει ξεπήδησε το πρώτο μου βιβλίο.

- Πως επέλεξες το όνομα «Καθημερανοητότητας» και γιατί επέλεξες αυτό το όνομα;

Είναι πράγματι περίεργο όνομα. Η ανακάλυψή του ήταν τυχαία. Ένα πρωί που ξύπνησα για την δουλειά αναρωτήθηκα το πόσο ανόητη είναι η καθημερινότητά μου ώρες ώρες. Σκέφτηκα να δέσω αυτές τις δύο λέξεις σε μία, καθώς τις σκεφτόμουν και κοιτιόμουν αγουροξυπνημένος στο καθρέφτη του μπάνιου. Δεν άργησε να ακουστεί από τα χείλη μου για πρώτη φορά αυτή η λέξη που επιλέχθηκε να γίνει ο τίτλος του βιβλίου.

- Το μυθιστόρημα περιγράφει τις περιπέτειες ενός νεαρού,που μέσα σε μία εβδομάδα αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του, να τα βρει με τον εαυτό του και να αναζητήσει νέους στόχους και όνειρα. Αλήθεια, πόσο εύκολο πιστεύεις είναι να επιτευχθεί κάτι τέτοιο και στην ζωή;

Δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αυτογνωσία θέλει μεγάλο θάρρος και ειλικρίνεια. Πρέπει να αναζητήσουμε τον εαυτό μας και τις δυνατότητές μας. Πρέπει να πιστέψουμε σ' αυτές για να μπορέσουμε να πατήσουμε πιο γερά στη γη. Έτσι έρχεται η αυτοπεποίθηση. Αυτές οι εσωτερικές αναζητήσεις γίνονται έντονες όταν δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τον τρόπο ζωής που έχουμε. Εμένα προσωπικά, με ενοχλούσε η σκέψη πως η ζωή μου ήταν δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά. Αναζήτησα κάτι διαφορετικό. Κάτι που θα δώσει ένα νόημα στις μέρες που φεύγουν και δεν γυρνάνε πίσω. Δεν ήθελα να βλέπω τον χρόνο να περνάει χαμένος. Έτσι άρχισα να γράφω. Με τις ίδιες ανησυχίες ξεκίνησε ο ήρωας να γράφει ποιήματα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το βιβλίο αυτό είναι η εισαγωγή ενός νέου κεφαλαίου της ζωής μου. Το αν θα χει μέλλον η προσπάθεια αυτή θα φανεί στην πορεία.


- Ποιο βιβλίο που διαβάσες κάποια στιγμή στη ζωή σου , έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου και γιατί:
Υπάρχουν πολλά βιβλία και είναι κρίμα να διαλέξω ένα. Θα σου πω μερικά από τα αγαπημένα μου που μ' επηρέασαν πολύ. Πρώτα απ' όλα λατρεύω την "Ανταρσία των Αγγέλων" του Ανατόλ Φρανς. Πιστεύω πως είναι το πιο έξυπνο βιβλίο που χω διαβάσει. Υπέροχο σενάριο, εξαιρετική γνώση της ευρωπαϊκής ιστορίας, καθώς και της ιστορίας της τέχνης και της Αρχαίας Ελλάδος από τον Γάλλο συγγραφέα και φυσικά αρκετά αναρχικό μέχρι τις μέρες μας. Επίσης μου άρεσε πολύ το βιβλίο του Μίλαν Κούντερα "Η ζωή είναι αλλού". Μία ιστορία με ήρωες αδύναμους κι ανασφαλείς που κυνηγάνε μία θέση στην κοινωνία. Ταυτίστηκα αρκετά με ένα πρόσωπο της ιστορίας, κάνοντας την ανάγνωση του βιβλίου αυτού ενδιαφέρουσα ως το τέλος.  Από Έλληνες συγγραφείς μου αρέσει αρκετά το "Δαιμόνιο" του Θεοτοκά καθώς και το "Μαουντχάουζεν" του Καμπανέλη και η "Χαμένη άνοιξη" του Τσίρκα. Δε θέλω να αφήσω απ' έξω το βιβλίο του Σουρούνη "Μισός αιώνας άνθρωπος".

- Ποιο είναι μήνυμα που θέλεις να περάσεις στους αναγνώστες του βιβλίου σου;.
 Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα. Δεν καθοδηγώ τον αναγνώστη στο να κλείσει το βιβλίο και να πει αυτό θα κάνω. Μέσα από την ιστορία προσπαθώ να ξυπνήσω τα ερεθίσματα που έχουν αδρανοποιηθεί σε μία υπερκαταναλωτική κοινωνία. Τι πιο όμορφο να κάτσεις ένα βράδυ με τζαζ μουσική στο μπαλκόνι ή να περπατάς κατά μήκος της θάλασσας. Μικρές χαρές που για αρκετό κόσμο έχουν χάσει το νόημά και την αξία τους κι αυτό επειδή είναι δωρεάν...

- Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

Τον ελεύθερό μου χρόνο τον γεμίζω με μουσική. Ότι κι αν κάνω συνοδεύεται με μουσική. Μου αρέσει να γράφω, να διαβάζω, να κάνω ταξίδια, να απολαμβάνω την μπύρα μου με καλή παρέα. Να γεμίζω τον χρόνο μου εποικοδομητικά.

- Ετοιμάζεις κάποιο καινούριο βιβλίο;
 Έχω ξεκινήσει καιρό τώρα το δεύτερό μου βιβλίο. Πιο επίκαιρο το θέμα του. Είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο και δε θα θελα να δώσω παραπάνω λεπτομέρειες γι' αυτό.

- Κλείνοντας πες μου λίγα λόγια για το blog σου chatzelenisgeorge.blogspot.gr
 Το ιστολόγιο το ξεκίνησα ως μία ανάγκη επικοινωνίας. Σαν άνθρωπος έχω ένα πρόβλημα δυσλεξίας. Πολλές φορές η σκέψη μου ήταν πιο γρήγορη από την ομιλία, μ' αποτέλεσμα να μπλέκω αρκετές λέξεις καθώς μιλούσα. Κάπως έτσι γεννήθηκε κι ο τίτλος του βιβλίου εξάλλου. Ο γραπτός λόγος για μένα είναι πιο ευχάριστος. Έχω  το περιθώριο να ελέγξω την ροή της σκέψης μου. Στην αρχή ξεκίνησε σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο. Πλέον έχει μία στάση αντίδρασης απέναντι στη νοοτροπία του Νεοέλληνα. Μέσα από τα κείμενά μου έχω κερδίσει την εκτίμηση αρκετών ανθρώπων αλλά παράλληλα έχω δεχτεί κι έντονες αντιδράσεις από ανθρώπους που έχουν άλλες αντιλήψεις. Με το ιστολόγιο επιδιώκω διαλόγους με τους ανθρώπους. Είναι κάτι που λείπει πολύ στις μέρες μας. Και δυστυχώς πλέον δεν υπάρχουν οι βάσεις για εποικοδομητικούς διαλόγους. Συνεχίζω όμως την προσπάθειά μου γιατί θέλω να ελπίζω. Κλείνοντας θέλω να μεταφέρω μία φράση από το βιβλίο: "Κάποτε έγραφα αναγκαστικά. Τώρα γράφω από ανάγκη..."

- Σέ ευχαριστώ πολύ, και χάρηκα για την γνωριμία μας, Γιώργος. Εύχομαι κάθε επιτυχία στο μέλλον!

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Ελπίζω αν πέσει ποτέ το βιβλίο στα χέρια σου, να σου είναι μίαευχάριστη παρέα...

Μπορείτε να βρείτε τον  Γιώργο στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΛΛΙΑ: "Ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα να εκφράζομαι με αυτόν τον τρόπο."

Χθες πήρα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη απο την κυρία Αναστασία Καλλία, η οποία πρόσφατα κυκλοφόρησε τη ποιητική της συλλογή «Τα Αινίγματα της Σίβυλλας» Η Αναστασία γεννήθηκε στο Κόμπλέντζ της Δ. Γερμανίας το 1973 αλλά η καταγωγή της είναι από το τη Θράκη όπου και μεγάλωσε. Πιο συγκεκριμένα στα βόρεια του νομού Έβρου, από ένα χωριό κοντά στην Ορεστιάδα, που ονομάζεται Κόμαρα.
Στα 14 της πήρε το πρώτο στης βραβείο στην ποίηση σε Πανελλήνιο διαγωνισμό του συλλόγου «Φίλων» και ταυτόχρονα άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ». Το 1996 πήρε το δεύτερο βραβείο της σε διαγωνισμό ποίησης του συλλόγου «Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης».
Σήμερα Αναστασία ζει τα τελευταία 15 χρόνια στην Κύπρος, όπου εργάζεται ως επί το πλείστον με μεταφράσεις ακαδημαϊκών ιστορικών βιβλίων.


1. Πες μου λίγα πράγματα για τον εαυτό σου . Ποια είναι η Αναστασία Καλλία;
Απ. Η Αναστασία είναι ένα μοναχικό λυπημένο πλάσμα που δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο, εδώ βρίκεται εξόριστη να παρακολουθεί το θέατρο της ζωής.

2. Γιατί γράφεις ποιήματα Αναστασία;

Απ. Αίνιγμα ήταν για μένα από την αρχή το γιατί έγραφα ποίηση και αίνιγμα παραμένει, παρόλα αυτά αυτό το αίνιγμα είναι ένα μέρος του εαυτού μου όπως και άλλα αινίγματα.


3. Πότε και πώς ξεκινήσες να ασχολείσαι με την ποίηση;

Απ. Άρχισα να γράφω στα δεκατρία μου. Γεννήθηκα με πολύ πόνο μέσα μου και στα δεκατρία μου άγνωστη εσωτερική δύναμη με εξανάγκασε να γράψω, παρόλο που αντιστάθηκα δεν το κατάφερα κι έτσι ξεκίνησαν όλα.

4. Προέρχεστε από καλλιτεχνική οικογένεια;

Απ. Όχι, προέρχομαι από αγροτική, πολύτεκνη και φτωχή οικογένεια.

5. Ποιους ποιητές έχεις στην καρδιά σου ;

Απ. Αγαπώ την Καβάφη, την καρδιά μου αγγίζει ο Τάσος Λειβαδίτης και θαυμάζω τον Αλέξανδρο Δαμουλιάνο ο οποίος είναι μια «γιγαντιαία ψυχή» κατ’ εμένα.

6. Πώς νιώθεις όταν γράφεις;

Απ. Κάποιες φορές κλαίω και νιώθω πως γραφω με το αίμα της καρδιάς μου κάποιες φορές χαίρομαι, κάποιες ηρεμώ, κάποιες κατασταλάζω, κάθε ποίημα είναι μια μικρή και διαφορετική περιπέτεια.

7. Πώς γράφεις τα ποιήματά σου;
Απ. Καταρχήν απομονώνομαι όταν έχω έμπνευση, καταγράφω το ποίημα όπως ακριβώς μου έρθει και μετά κάνω μικρές τυπικές διορθώσεις.


8. Έχω την αίσθηση ότι πολλά από τα ποιήματά σου βασίζονται από την εμπειρία σου στην πραγματικότητα, ή είμαι λάθος; Από τι παίρνεις έμπνευση;

Απ. Ναι έτσι είναι, στη ζωή μου πέρασα μέσα από πολλές πολύ οδυνηρές εμπειρίες, ακολουθώντας το «γνώθι σ’ αυτόν» ανακάλυψα και σκοτάδια και φως επίσης περιηγήθηκα στα δαιδαλώδη μονοπάτια υπαρξιακών αναζητήσεων από νεαρή ηλικία.


9. Kυκλοφορείς πάντα μαζί σου με ένα σημειωματάριο και ένα στιλό;

Απ. Όχι πάντα αλλά πολλές φορές μου συμβαίνει να μου έρχονται τα ποιήματα στο μυαλό στο δρόμο καθώς οδηγώ ή όταν βρίσκομαι κάπου αλλού εκτός σπιτιού, μόλις επιστρέφω τα καταγραφω.



10. Τι είναι ποίηση, για σένα, είναι σκοπός η είναι πάθος;
Απ. Η ποίηση είναι η γλώσσα που χρησιμοποιώ όταν συνδιαλέγομαι με τον εαυτό μου, είναι η κάθαρση μετά το μαρτύριο, είναι το μαχαίρι με το οποίο καθαρίζω τις πληγές μου.

11. Έχεις εκδώσει τα ποιήματά στο βιβλίο σου «Τα Αινίγματα της Σίβυλλας» Είχαν απήχηση στον κόσμο και πως πήρε το όνομά του (το βιβλίο);
Απ. Είναι αλήθεια ότι το αναγνωστικό κοινό εκτίμησε και κατάλαβε την ποίησή μου και αυτό μου έδωσε την αίσθηση μιας αληθινής επικοινωνίας μεταξύ μας. Το όνομα του βιβλίου το έδωσα εγω επειδή ήταν αίνιγμα για μένα όταν πρωτοξεκίνησα το γιατί έγραφα ποίηση και γι αυτό τα ποίηματα μου τα ονόμασα αινίγματα.


12. Υπάρχουν άλλες γλώσσες, εκτός της ελληνικής και αγγλικής ποίησης, που επιθυμείς να δείς μεταφρασμενη τη συλλογή;
Απ. Η Ισπανική.


13. Ποια είναι η «κόκκινη γραμμή» στα ποιήματά σου;

Απ. Όταν κάποιος βουτάει την πένα στο αίμα της καρδιάς του για να γράψει δεν υπάρχουν γι αυτόν κόκκινες γραμμές...είναι όλα κόκκινα.

14. Πόση ώρα σου παίρνει; να γράψεις ενα ποιήμα;
Απ. Συνήθως δέκα λεπτά.


15. Ποιος είναι ο στόχος του ποιητή; Eίναι ο στόχος να κάνει τους ανθρώπους να βλέπουν τα πράγματα στη φύση με διαφορετικό τρόπο; Είναι για να αγγίξει την ψυχή τους; Είναι γι 'αυτούς να αισθάνονται χαρά;
Απ. Ο στόχος του αληθινού ποιητή είναι να εκφράσει αυτό που έχει μέσα του κι όχι να εντυπωσιάσει. Όταν όμως η ποίηση φτάσει στα χέρια του αναγνώστη και αγγίξει την καρδιά του τότε η ποίηση αποκτά εντελέχεια γιατί αυτό το άγγιγμα μεταμορφώνει τον άνθρωπο υπαρξιακά.

16. Πόσο σοβαρά παίρνεις ποίησή σου;
Απ. Την αγαπώ, είναι κομμάτι από τον εαυτό μου.

17. Έχεις βραβευτεί δυο φορές για τα ποιήματά. Τι σημαίνει αυτό για σένα;
Απ. Χάρηκα είναι η αλήθεια, όμως τα βραβεία δεν είναι αυτοσκοπός.


18. Σε μια συνέντευξή σου διάβασα να λές ότι έχεις ισχυρή πίστη στο Θεό; Πώς επηρεάζει η πίστη σου το γράψιμό σου;
Απ. Ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα να εκφράζομαι με αυτόν τον τρόπο. Η πίστη μου σε Αυτόν επηρρεάζει το γράψιμό μου δίνοντας μου την δύναμη να λέω την Αλήθεια.


19. Είναι τελικά δύσκολο να γράφει κανείς ποιήματα;
Απ. Όχι αν είναι μέσα στη φύση του. Εγω δεν γράφω μόνο ποιήματα πολλές φορές σκέφτομαι ποιητικά.

20. Τι κάνείς στον ελεύθερο χρόνο σου ;
Απ. Μελετώ τη ζωή και τους ανθρώπους και βγάζω τα συμπεράσματά μου.

21. Τι είδος μουσική ακούς;
Απ. Όλα τα είδη μουσικής αλλά σε καμμία περίπτωση αυτό που ονομάζω «καταστροφική μουσική» δηλαδή τον άσχημο θόρυβο που αποκαλούν Χαρντ Ροκ ή Χέβυ Μέταλ.

22. Έχεις κάποιο κρυφό ταλέντο;
Απ. Τη ζωγραφική την οποία όμως έχω παρατήσει.

23. Ολοκληρώνοντας αυτήν την συνέντευξη,Θέλω να σ' ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σου, θα θέλες να προσθέσεις κάτι άλλο εσύ;
Απ. Σας ευχαριστώ κι εγώ. Θα ήθελα να προσθέσω εδώ τον σύνδεσμο για την σελίδα μου στο facebook:

οι αναγνώστες μπορούν να παρουν το βιβλίο από τις εκδόσεις Εκάτη στο τηλ 0032108665456 με αντικαταβολή

ΠΟΙΗΜΑTA

ΤΟ ΑΚΑΜΠΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ
Το άκαμπτο προσωπείο
που κουβαλώ
φρικτά υποκρίνεται πως ζει.
Ο άλλος μέσα ασφυκτιά ανεμπόδιστος
από πιθανούς αντιρρησίες.
Προαιώνιοι κανόνες
οι ωδίνες, τον γεννούν
κι ευθύς μόλις γεννιέται
ακούμε τον επιθανάτιο ρόγχο.
Απόλυτα θέλει να σωθεί
με έχθρα για το εφήμερο.
Έχθρες και μάχες ακατάπαυστες
με κουρασμένες νίκες
και εξασφαλισμένες Αναστάσεις
Θανάτους δοξασμένους ή άτιμους
κι άλλους που δεν αποφάσισαν αν είναι θάνατοι ακόμα…
Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

φιλιά της προδοσίας
έστεκαν φρουροί παντού.
Μοντέρνοι φόβοι
έτρωγαν τα σωθικά μας.
Τίποτα δεν έμεινε μέσα μας
που να μπορεί να νοιώθει.
Η σιωπή μας
μάς έκανε ανυπότακτους.
Το κενό μας
επώδυνα κυοφορούσε
τα άπειρα κι ανεκδήλωτα
που πρόσμεναν
την ώρα της γέννας.
Την ώρα που έρχεται
μετά το λευκό έρωτα.

ΘΗΣΑΥΡΟΙ

Τους θησαυρούς τους μοίραζα
σαν παιδικά παιχνίδια
κι αθώα πολύ αθώα
μες στην Αγάπη βαπτίστηκα
ολόκληρη
χωρίς λέξεις καταραμένες
και μυαλό κουρδισμένο
χωρίς ψευτιές
με μια αλήθεια ολόκληρη τής δόθηκα
κι ολόκληρη αυτή αληθινά με έχει

ΣΤΕΦAΝΙΑ KARKAΜΑΝΗ: "γράφω πάντα χωρίς να ξέρω το τέλος"

Ήταν πρόσφατα το Φεβρουάριο, όταν μια όμορφη νεαρή κοπέλα μου έστειλε πρόσκληση φιλίας στο Facebook..Περίεργη όπως πάντα,αναρωτήθηκα ποια ήταν, και την δέχτηκα, φυσικά.Εκεί διάβασα για τη Στεφανία Καρκαμάνη και για το εκδοτικό της ντεμπούτο, που εγίνε πέρυσι με το μυθιστόρημα «Λάχεσις».Μετά την άμεση ανταπόκρισή της, θέλησα να μάθω περισσότερα για την Στεφανία. Σε αυτή τη συνέντευξη που ακολουθεί , μπορείτε να διαβάσετε τι έχει να πει η συγγραφέας για το βιβλίο της, τα βιβλία που έχει διαβάσει,για την εμπειρία της ως συγγραφέας έργων φαντασίας, αλλά και για το πώς βλέπει το εκδοτικό τοπίο και πολλά άλλα... Καλή ανάγνωση!

- Πρώτα απ’ όλα συγχαρητήρια! Στεφανία έχεις κάνει το ντεμπούτο σου με το μυθιστόρημα «Λάχεσις». Πως αισθάνεσαι;

Ευχαριστώ πολύ. Κοντεύει περίπου ένας χρόνος από την κυκλοφορία του και τα συναισθήματα εξακολουθούν να είναι τόσο ανάμεικτα όσο ήτανε και στην αρχή.


- Πεις μου λίγο με δικά σου λόγια τι είναι αυτό το βιβλίο;

Το βιβλίο αφορά ένα χάπι επιλεκτικής διαγραφής αναμνήσεων, ένα ισχυρό νόμιμο ναρκωτικό, που έχει αλλάξει τον κόσμο κάπου στο 2157. Ονομάζεται «λάχεσις», όπως η 2η Μοίρα στην Ελληνική Μυθολογία (εκ του λαγχάνω =τυχαίνω), η οποία τραβούσε κλήρο για την τύχη κάθε ανθρώπου Ο εφευρέτης του αποτελεί μία σκοτεινή φιγούρα, που λειτουργεί ως υποκινητής μιας μυστικής βίαιης αδερφότητας, χειραγωγούμενης από αυτό το χάπι, ενώ ένας συνηθισμένος νέος, ο Ερμής, καλείται να παίξει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, ξετυλίγοντας το νήμα αυτής της ιστορίας.



- H ιδέα για το βιβλίο πως σου ήρθε; και γιατί αποφάσισες να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Ξεκίνησε όταν έγραφα την πτυχιακή μου εργασία, ως φοιτήτρια ψυχολογίας, με θέμα «η psychedelic trance ως προσομοίωση της ψυχεδελικής εμπειρίας και η αλλοίωση της συνείδησης», με την οποία μελέτησα τις επιδράσεις όλων των ψυχοτρόπων ουσιών, σε συνδυασμό με τις ηχητικές συχνότητες και τις μεθόδους του διαλογισμού και της ύπνωσης, όπλα που στο βιβλίο χειρίζεται ο Ιωνάθαν, ο υποκινητής της αδερφότητας των Σατύρων. Το χάπι αυτό, λίγο αργότερα, βρέθηκε πράγματι, σε πειραματικό στάδιο σε ένα εργαστήριο ψυχιατρικής στο Άμστερνταμ και παραμένει σε πειραματικό στάδιο μέχρι σήμερα.
Δεν είναι ότι μια μέρα πήρα την απόφαση να γράψω ένα βιβλίο με αυτό το θέμα. Αυτά τα πράγματα έρχονται μόνα τους και είναι απόρροια πολλών διαφορετικών παραγόντων.





- Είσαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα;

Είμαι αρκετά ικανοποιημένη, περισσότερο για την ώθηση που μου έδωσε το «Λάχεσις» για να συνεχίσω με το δεύτερο βιβλίο. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ δυνατότερη απ’ ό,τι θα περίμενα, ως πρωτοεμφανιζόμενη στο χώρο.



- Τι μήνυμα θέλεις να περάσεις με το βιβλίο σου;

« Η δύναμη της λήθης σε μέγεθος ασπιρίνης», είναι η ουσία του μηνύματος του «Λάχεσις». Οι σπουδές μου, καθώς και η πρακτική μου στο Κ.Ε.Θ.Ε.Α. μου έδειξαν πως ο λόγος ύπαρξης κάθε εξαρτησιογόνας ουσίας είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να ξεχάσει τα προβλήματά του, να μη χρειαστεί να τα αντιμετωπίσει. Τι θα συνέβαινε, όμως, αν όντως είχαμε τη δυνατότητα να διαγράφουμε έτσι απλά κάθε δυσάρεστο ερέθισμα;



- Έχεις σπουδάσει Ψυχολογία, πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σου για τη λογοτεχνία;

Δε νομίζω πως σχετίζεται το ένα με το άλλο. Η λογοτεχνία ήταν η μεγάλη μου αγάπη από παιδί, είμαι φανατική αναγνώστης και γράφω από πολύ μικρή ηλικία. Το ενδιαφέρον μου αυτό είναι αυθύπαρκτο και υπήρχε ανέκαθεν.



- Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα χάπι που επιτρέπει σε κάποιον να διαγράψει όλες τις κακές αναμνήσεις του. Εσύ έχεις διαγράψει κάτι από τη ζωή σου; και τι ήταν αυτό;

Προσπαθώ να αντιμετωπίζω κι όχι να διαγράφω. Είναι άλλο το να ξεπερνά κανείς ένα πρόβλημα κι έπειτα να το διαγράφει, κρατώντας όμως το μάθημα που πήρε από αυτό κι άλλο να το διαγράφει χωρίς να το αντιμετωπίσει καν. Στη δεύτερη περίπτωση, δεν υπάρχει μάθηση κι έτσι, ο άνθρωπος παραμένει καταδικασμένος να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη μια ζωή.



- Τι σημαίνει η διαδικασία γραφής για εσένα;

Είναι απλά ο τρόπος ζωής και έκφρασής μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μη γράφει, μιας που δεν θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ να μη γράφει, παρόλο που, ο ρυθμός της σημερινής μου καθημερινότητας σίγουρα δε μου αφήνει όσο χρόνο θα ήθελα για τα βιβλία μου.



- Ποια βιβλία και ποιοι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς που θα έλεγες ότι σε οδήγησαν μέχρι το πρώτο μυθιστόρημα σου ;

Πραγματικά είναι πάρα πολλοί κι είμαι και από τους αναγνώστες που διαβάζουν πολλά διαφορετικά είδη λογοτεχνίας. Λατρεύω τα παραμύθια, τους αξεπέραστους, κλασσικούς James Barrie και Lewis Carol, την υπέροχη ελληνική ποίηση, με το Γιάννη Ρίτσο, τον Οδυσσέα Ελύτη και ποιόν άλλο να πρωτοαναφέρει κανείς, αλλά και την ξενόγλωσση ποίηση. Τη λογοτεχνία του φανταστικού, αλλά και την κλασσική λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τα ιστορικά μυθιστορήματα, όλα τους μαζί έχτισαν βάσεις για εμένα, μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω κάτι μέσα από όλα αυτά.



- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που αντιμετώπισες κατά τη διαδικασία της γραφής;

Η λύση της πλοκής. Γράφω πάντα χωρίς να γνωρίζω το τέλος. Αφήνω την ιστορία να ξετυλιχθεί από μόνη της κι έτσι φτάνω σε ένα σημείο που η άγνοιά μου για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα μέσα από τα αδιέξοδα στα οποία φέρνω συχνά τους ήρωές μου, είναι όμοια με του αναγνώστη. Έρχομαι στη θέση να πρέπει να βρω λύση κι εκεί είναι το δυσκολότερο αλλά και πιο αγαπημένο και όμορφο σημείο.



- Ως νεοεισερχόμενη συγγραφέας πώς βλέπεις το εκδοτικό τοπίο και πόσο δύσκολο είναι να εκδοθεί ένα βιβλίο ειδικά τώρα που η Ελλάδα περνάει και οικονομική κρίση;

Πάρα πολύ δύσκολο. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι πεινάνε, που δεν έχουν να καλύψουν βασικές ανάγκες, που βιώνουν ένα καθαρά δικτατορικό καθεστώς (για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) κι όλοι εμείς οι νέοι, πτυχιούχοι πανεπιστημίων που κάναμε τόσο κόπο να βγάλουμε, βλέπουμε το μέλλον μας να γκρεμίζεται, με την ανεργία και τα απαράδεκτα ποσοστά μετανάστευσης που επέφερε, ποιος νοιάζεται για τα βιβλία και τη λογοτεχνία; Οι πωλήσεις των βιβλίων σαφώς και έχουν πέσει πολύ, οι εκδότες δεν έχουν τις απολαβές που είχανε, όσοι δηλαδή από αυτούς κατάφεραν να επιβιώσουνε καν κι όσο για τους συγγραφείς, από επαγγελματικής και οικονομικής άποψης, ενώ είναι ο λόγος ύπαρξης των εκδοτικών οίκων, στο θέμα των συμφερόντων είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.



- Πόση σημασία δίνεις στους βιβλιοκριτικούς;

Όχι μεγάλη, είναι η αλήθεια. Έως καθόλου. Ποτέ δεν κατάλαβα ποια είναι η χρηστική αξία ενός κριτικού τέχνης, γενικότερα. Η τέχνη είναι για να την απολαμβάνουμε κι όχι για να την αναλύουμε. Και στον τομέα της λογοτεχνίας αυτό το «τι θέλει να πει ο ποιητής» είναι πραγματικά αστείο. Ποτέ δε θα μάθουμε, γιατί ποτέ ο αναγνώστης δεν μπορεί στην πραγματικότητα να μπει στο μυαλό του ποιητή ή του συγγραφέα και δεν είναι η δουλειά του να το κάνει. Δουλειά του είναι να απολαμβάνει κάτι, εφόσον αυτό του μιλάει στην ψυχή του, υπό την προσωπική του οπτική γωνία.



- Πες μου λίγο περισσότερα για το κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου ο" Ερµής" ...

Ο Ερμής ονομάστηκε έτσι λόγω του ότι είναι ο αγγελιοφόρος μου, αυτός που μεταφέρει για εμένα στους αναγνώστες το μήνυμα της ιστορίας. Είναι ένας καθόλα συνηθισμένος νέος άνθρωπος, που απλά καλείται να παίξει έναν πολύ ασυνήθιστο ρόλο. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες της ιστορίας μου πάντα θα έχουνε τις πιο ισχυρές προσωπικότητες , είναι θέμα προσωπικού τρόπου γραφής. Αλλά ο Ερμής είναι αυτός που καταφέρνει να συνεργαστεί και να συγκρουστεί με τους Σάτυρους, να ξεχάσει και να βρει την Άννα, να υποταχθεί και να εναντιωθεί στον Ιωνάθαν.



- Διάβασα σε μια συνέντευξή σου στο περιοδικό "φαινόμενα" ότι άρχισες να γράφεις το βιβλίο το 2007, γιατί σου πήρε τόσο πολύ χρόνο για να ολοκληρωθεί;

Και πάλι, είναι πολλοί οι παράγοντες. Καταρχάς, χρειάστηκα περίπου 2,5 χρόνια για να το ολοκληρώσω. Αυτό λόγω περιορισμένου χρόνου πρώτα από όλα. Ξεκλέβοντας ώρες ανάμεσα σε δουλειά και σπουδές, δεν είναι καθόλου εύκολο να ασχοληθεί κανείς με τη λογοτεχνία. Το γράψιμο είναι απαιτητικό, προϋποθέτει μεγάλη συγκέντρωση, αφοσίωση και καθαρό μυαλό, πράγμα που στους σύγχρονους ρυθμούς ζωής είναι πολυτέλεια. Έπειτα, χρειάστηκε να περάσει άλλος ένας χρόνος, για να καταλήξω σε μια συμφωνία και να εκδοθεί.



- Ποια είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο γράψιμο φαντασίας και τη μη-φανταστική λογοτεχνία;

Ο χώρος του φανταστικού επιτρέπει, σαφώς μεγαλύτερη ελευθερία. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ο μεγάλος βαθμός εμπλοκής του συμβολισμού σε αυτόν. Ο δρόμος της φαντασίας μπορεί να σε φέρει πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα, δίνοντάς σου μία πιο σφαιρική αντίληψη του κόσμου, σπάζοντας το διαχωρισμό ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Όταν μπορεί η σκέψη σου να λειτουργήσει ανεξάρτητη από τους περιορισμούς του χώρου, του χρόνου, ακόμα και των νόμων της φυσικής , ελευθερώνεσαι από τα φράγματα της νοητικής σου λειτουργίας, καταφέρνεις να δεις τον κόσμο υπό άλλη οπτική γωνία. Υπό την οπτική γωνία ενός παιδιού, που δεν έχει χάσει ακόμη το αχαλίνωτο της φαντασίας του και στ’ αλήθεια πιστεύει, ότι αν το θέλει, μπορεί και να πετάξει.



- Το Διαδίκτυο δίνει σε συγγραφείς τη δυνατότητα να ανταποκριθούν εύκολα στους αναγνώστες και τις αντιδράσεις τους στα βιβλία. Είναι μόνο μια θετικό η υπάρχει επίσης και η αρνητική πλευρά;

Σε όλα τα πράγματα υπάρχει θετική και αρνητική πλευρά. Το διαδίκτυο είναι αδιαμφισβήτητα χρησιμότατο για τους καλλιτέχνες, και για τους συγγραφείς ανάμεσα σε αυτούς. Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι ένας από τους παράγοντες που οι άνθρωποι διαβάζουν πολύ πολύ λιγότερο από ό,τι διάβαζαν στις προηγούμενες από εμάς γενιές. Και ένας από τους παράγοντες που τα σημερινά παιδιά διαβάζουν ακόμα λιγότερο.



- Kαι μια τελευταία ερώτηση Τι άλλο ετοιμάζεις στο άμεσο μέλλον;

Βρίσκομαι ήδη στο τέλος του δεύτερου βιβλίου, της συνέχειας του Λάχεσις. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα υπάρξει και τρίτο.



-Ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη και καλή τύχη με το βιβλίο!!!
Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου.



Περισσότερα για την Στεφανία θα βρείτε στο προσωπικό της facebook

Στις 9 Απριλίου (Μεγάλη Δευτέρα), 19:00, στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία, η παρουσίαση του μυθιστορήματος "Λάχεσις"! Θα μας μιλήσουνε: Γεωργία Μπάρου, Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδοίας Συλλόγων Γονέων Παιδιών με Δυσλεξία, Δώρα Σιζοπούλου, Ψυχολόγος του Προγράμματος Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ και Τάσος Κοκόγιας, συγγραφέας, απόφοιτος Σ.Σ.Α.Σ. και πτυχιούχος Νομικής Α.Π.Θ. http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/340651 — στην περιοχή Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία, Θεσσαλονίκη

ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΑΤΖΗΣΩΦΡΟΝΙΟΥ: To "Μοβ πασχαλιές" είναι το πρώτο μου «πνευματικό παιδί »

Πριν από λίγες ημέρες στάλθηκε στο Facebook η εξής πρόσκληση: Κυριακή Χατζησωφρονίου σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου " Μοβ Πασχαλιές ".Έτσι με αφορμή την έκδοση του πρώτου της βιβλίου, αποφάσισα να πάρω μια συνέντευξη από τη Κυριακή, η οποία αποφάσισε να ξεδιπλώσει και το συγγραφικό της ταλέντο. Η συγγραφέας μου μίλησε για το πρώτο της βιβλίο, για την έμπνευση της αλλά και για το αν ετοιμάζει νέο βιβλίο. Ενώ ανακαλύπτει και το άλλο της μεγάλο όνειρο, την υποκριτική. Για να το πραγματοποιήσει παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής μου είπε....


- To "Μοβ πασχαλιές" είναι το πρώτο σου βιβλίο;
Nαι , είναι το πρώτο μου «πνευματικό παιδί »


- Πως νιώθεις;
Χαρούμενη και τυχερή που ήρθε στο φως.


- Πες μου δυο λόγια για το βιβλίο , με τι πραγματεύεται;
Η ηρωίδα μου είναι μια γυναίκα που ερωτεύεται με πάθος αλλά δυστυχώς ο έρωτάς της μένει ανεκπλήρωτος και μισός… Στην προσπάθειά της να τον ξεπεράσει αποφασίζει να γίνει ηθοποιός. Είναι μια απόφαση που την παίρνει συνειδητά γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι μονοδιάστατο. Είναι δημιουργικό, συναρπαστικό αλλά συνάμα απαιτητικό και δύσκολο. Πάνω στη σκηνή ο ηθοποιός «γυμνώνεται» ψυχικά και έρχεται αντιμέτωπος με τα συναισθήματά του…


- Πώς γεννήθηκε η ιδέα του βιβλίου;
Από προσωπικά μου βιώματα και από την ανάγκη μου να καταπιαστώ μ’ έναν ανθρώπινο προβληματισμό: με τί κριτήριο δηλαδή ο άνθρωπος πρέπει να κάνει τις επιλογές του. Με τη λογική ή με το συναίσθημα; Η ηρωίδα μου λέει πώς «όσοι διάλεξαν με την καρδιά πληγώθηκαν… κι εκείνοι που διάλεξαν με το μυαλό …μετάνιωσαν»


- Πόσο χρόνο σου πήρε να το γράψεις;
Περίπου ένα χρόνο, αλλά όταν ο χρόνος είναι δημιουργικός, περνάει ευχάριστα.


- Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν να το γράψεις;
Το γράψιμο ενός βιβλίου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Πέρα από τη σύλληψη του θέματος, ο συγγραφέας καλείται να τρέξει ένα μαραθώνιο μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του. Το γράφει, το διορθώνει, το «χτενίζει», το ξαναγράφει… πράγμα που απαιτεί να του αφιερωθεί ατέλειωτες ώρες.

-Κυριακή μίλησε μου λίγο για σένα...
Γεννήθηκα στον Πειραιά και μεγάλωσα στην Καλλιθέα σε μια αυλή γεμάτη πασχαλιές και γιασεμιά. Το όνειρό μου ήταν να γίνω ηθοποιός αλλά με κέρδισε ο χώρος της ναυτιλίας, όπου δουλεύω από το 1992. Επειδή όμως οι μεγάλες αγάπες δεν τελειώνουν ποτέ, παρακολουθώ μαθήματα υποκριτικής στο πλευρό του κ. Στέλιου Καλαθά με τη μέθοδο της συναισθηματικής διαλεκτικής.


- Πως ασχολήθηκες με τη συγγραφή;
Από παιδί μου άρεσε να πλάθω ιστορίες με το μυαλό μου κι ύστερα να τις αφηγούμαι στις φίλες μου. Είχα επίσης την τάση να αλλάζω τα παραμύθια. Στα δικά μου παραμύθια π.χ. ο κακός ο λύκος δεν έφαγε ποτέ την Κοκκινοσκουφίτσα, ούτε η Χιονάτη δηλητηριάστηκε από το μήλο της κακιάς μάγισσας . Μεγαλώνοντας συνέχισα να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου σ’ ένα κομμάτι χαρτί. Ήταν για μένα ο καλύτερος τρόπος έκφρασης.


- Με τι άλλο ασχολείσαι όταν δεν γράφεις;
Εκτός από τη συγγραφή, αγαπώ πολύ τη ζωγραφική και τη μουσική.
Τα ταξίδια είναι επίσης ακόμα μια μεγάλη αδυναμία μου.


- Από τι εμπνέεσαι συνήθως για να γράψεις;
Από απλά πράγματα… όπως ένα φιλί, μια βόλτα στη θάλασσα, μια καλοκαιρινή βροχή… το αθώο χαμόγελο ενός παιδιού…


- Τι είναι αυτό που δημιουργεί μαγεία σε ένα βιβλιοπωλείο;
Χρώμα περασμένου αιώνα, έντονη μυρωδιά χαρτιού και δερματόδετοι τόμοι παλιών βιβλίων …. Στο βάθος βλέπω μια ηλικιωμένη κυρία που σερβίρει τσάι σε όλες τις γεύσεις και υποδέχεται τον κόσμο με χαμόγελο. Μετά από χρόνια… θα ‘θελα αυτή η κυρία να είμαι εγώ….


- Υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που λειτουργούν ως πρότυπα;
Υπάρχουν. Άνθρωποι σαν τον Νίκο Καζαντζάκη, ο οποίος δεν ήταν μόνο συγγραφέας αλλά φιλόσοφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας …


- Ποιες δυσκολίες συνάντησες στην πρώτη σου έκδοση του βιβλίου;
Πολύ άγχος και αγωνία μέχρις ότου το έργο μου αποκτήσει «σώμα.»


- Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια;
Ετοιμάζομαι να εκδώσω τρία παιδικά παραμύθια με τίτλο «Είμαι συλφίδα και με λένε Αστερόπη». Η Αστερόπη μου, είναι μια νεράιδα του αέρα και η αποστολή της στη γη είναι να γλιτώνει τα ζώα και τους ανθρώπους από τα προβλήματα. Η πρώτη της αποστολή είναι να σώσει ένα ζευγάρι από εγωισμό και κατ’ επέκταση από βέβαιο χωρισμό.


-Kαι μια τελευταία ερώτηση. Τι νομίζεις ότι η μοίρα μας είναι γραμμένη; Ή την μοίρα μας την ορίζουμε εμείς;
Πιστεύω ότι κάποια πράγματα είναι όντως μοιραία αλλά η έκβαση των καταστάσεων επηρεάζεται από το χειρισμό που κάνουμε εμείς



Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα Κυριακή στο Facebook.

ΧΑΡΑ ΤΣΙΩΛΗ: "Όλα μου τα έργα κυμαίνονται ανάμεσα στο ονειρικό, το φανταστικό και το πραγματικό"

Σήμερα φιλοξενώ με μεγάλη μου χαρά,μια νέα συγγραφέα, ηθοποιό και σκηνοθέτη από την Καρδίτσα,τη Χαρά Τσιώλη. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ», το τελευταίο της βιβλίο, με τίτλο «ΤΟ ΜΑΤΙ».
Η θεατρική παράσταση, που ανέβηκε στην Αθήνα, μέσα από το ομώνυμο βιβλίοz, έκλεψε τις εντυπώσεις του θεατρικού κοινού.
Στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί,η Χαρά που διαθέτει ένα πλούσιο βιογραφικό με σπουδές στη Διαιτολογία, στη Δημόσια Υγεία και στη Δραματική Τέχνη,( αποφοίτησε με άριστα το 2007 από τη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ Θεοδοσίαδη),μιλάει για την ελληνική λογοτεχνία, τα πρώτα της βήματα στη συγγραφή βιβλίων, για το τελευταίο της βιβλίο καθώς και για το ντεμπούτο της ως σκηνοθέτης στην προαναφερόμενη παράσταση,αλλά και για τη προσωπική της ζωή .
Μετά « ΤΟ ΜΑΤΙ », δεν υπάρχει αμφιβολία, πως έχουν ακόμα να δουν πολλά τα μάτια μας από την χαρισματική Χαρά..



- Χαρά πότε αποφάσισες να γίνεις συγγραφέας;
Δεν το αποφάσισα ακριβώς. Απλώς μια μέρα στη Δραματική σχολή που σπούδαζα ένα μεσημέρι άρχισα να γράφω διαλόγους ανάμεσα σε δύο κοπέλες. Και κάπως έτσι σβήνοντας και γράφοντας έγινε το πρώτο μου έργο που ανέβασα μερικούς μήνες αργότερα στο Θέατρο Βικτώρια. Έπειτα απλώς ήρθε μόνο του. Όποτε με απασχολεί ένα θέμα απλώς έχω την ανάγκη να το κάνω θέατρο.


- Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Αιγόκερως" το έργο σου που φέρει τον τίτλο «Το Μάτι ». Ποιο θέμα πραγματεύεται;
Την εισβολή των ριάλιτι στη ζωή μας, την κατάργηση της ιδιωτικής μας ζωής και τον εθισμό μας στο να παρακολουθούμαστε και να μας παρακολουθούν. Γενικά τη δύναμη της παραπληροφόρησης. Πως οι άνθρωποι μπορούν να χάσουν την ταυτότητά τους, τη σχέση τους με την πραγματικότητα και το χωροχρόνο όταν αδρανεί η προσωπική τους κρίση και κατευθύνονται από άλλους.


- Σε ποιο λογοτεχνικό είδος θα κατέτασσες το έργο σου και σε ποιους απευθύνεσαι;
Το έργο μου είναι γνήσιο παιδί του «θεάτρου του παραλόγου». Και λέω παιδί γιατί πολύ πιστεύουν πως αυτό το είδος θεάτρου έχει παλιώσει η δεν έχει κάτι να πει πια. Άποψη με την οποία δεν είμαι καθόλου σύμφωνη. Πιστεύω πως το θέατρο του παραλόγου είναι ένα είδος που έχει να κάνει με την παράλογη ύπαρξη του ανθρώπου στη γη. Επομένως φαντάζομαι πως θα πάψει να υφίσταται μόνο όταν οι πρωτόπλαστοι ξαναγυρίσουν στον παράδεισο… Το παράλογο απευθύνεται σε εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν «τον ελέφαντα μέσα στο φίδι», όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο συγγραφέας του «Μικρού πρίγκιπα», Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ και εννοεί τους ανθρώπους που δεν χάνουν την παιδικότητα και τη φαντασία τους μεγαλώνοντας…


- Πώς σου ήρθε η ιδέα να γράψεις το «Το Μάτι» και γιατί έγραψες αυτό το δεύτερό σου έργο;
Η ιδέα γεννήθηκε ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά από επίσκεψη σε ένα σπίτι φίλων στην Κυψέλη. Θα τους έβλεπα εκείνο το απόγευμα μετά από πολλά χρόνια και πίστευα πως θα έχουμε πολλά να πούμε. Μπήκα στο σπίτι και καθόμασταν για ώρες καθηλωμένοι μπροστά στην τηλεόραση χωρίς να πούμε κουβέντα. Με λύπη μου παρατήρησα πως οι φίλοι μου είχαν απορροφηθεί τόσο πολύ που σχεδόν φαινόντουσαν πως είχανε χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Όταν μετά από αρκετή ώρα παρακλήσεων μου να κλείσουν την τηλεόραση - απλώς την χαμήλωσαν λίγο- και αρχίσαμε να συζητάμε, με λύπη μου διαπίστωσα πως οι φίλοι μου είχαν μετατραπεί στους ήρωες του ριάλιτι που παρακολουθούσαμε τόσες ώρες… Συμπεριφερόντουσαν όπως εκείνοι και με την αίσθηση πως κάποιος τους παρακολουθεί.


- Πες μου για τον τίτλο!
Συνήθως έχω πρόβλημα με την επιλογή των τίτλων, όμως αυτό το έργο παρόλο που το γράφω, το σβήνω και το ξαναγράφω πολλά χρόνια, ο μόνος τίτλος που απ’ την αρχή υπήρχε στο μυαλό μου ήταν αυτός: «Το Μάτι». Το μάτι που τα βλέπει τα επιβλέπει, κρίνει και επικρίνει τα πάντα… Κι αυτός φυσικά που κρύβεται πίσω από αυτό. Γιατί ασφαλώς πίσω από όλα αυτά που βλέπουμε ή που μας αφήνουν να δούμε υπάρχει κάποιος που καθοδηγεί τα πάντα. Στο έργο μου είναι ο Κυβερνήτης. Για κάποιους είναι ο Πρωθυπουργός της χώρας, για άλλους ο Πλανητάρχης και για άλλους ο Θεός.



- Ποιος πρέπει ειδικά να διαβάσει αυτό το βιβλίο;
Οι άνθρωποι που περνάνε ώρες μπροστά στην τηλεόραση, στο facebook και σε κάθε είδους ηλεκτρική συσκευή. Άνθρωποι σαν τους φίλους μου στην Κυψέλη.



- Γιατί γράφεις;
Γιατί είναι ο μόνος τρόπος να εκφραστώ και να καταφέρω να επιβιώσω πνευματικά σε αυτόν τον κόσμο. Για μένα το γράψιμο είναι τα πάντα.



- Τι λογοτεχνικά πρότυπα έχεις;
Τον Φρανς Κάφκα και τον Σάμουελ Μπέκετ.



- Σήμερα, πιστεύεις ότι υπάρχει καλές «πένες» στην Ελλάδα;
Ασφαλώς. Όταν αυτή τη στιγμή παίζεται το «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη… Πιστεύω πραγματικά πως αυτό είναι το πιο αξιόλογο έργο της σύγχρονου θεάτρου μας και ειλικρινά θα ήθελα κάποτε να καταφέρω να γράψω ένα τόσο υψηλών προδιαγραφών κείμενο.



- Πότε και σε τι περιβάλλον προτιμάς να γράφεις;
Γράφω όποτε αισθάνομαι την ανάγκη. Όταν με προβληματίζει κάτι τόσο πολύ που έχω την ανάγκη να το επικοινωνήσω. Γράφω σε απομόνωση στο δωμάτιό μου με γαλλικό καφέ, βουτήματα και θέα τον ουρανό και το γκρίζο φόντο της απέναντι πολυκατοικίας στα Πατήσια.



- Αυτό που διακρίνει αυτό το έργο από το προηγούμενού σου;
Το «Μάτι» είναι ένας μεγάλος παραμορφωτικός καθρέφτης που λίγοι αντέχουν να αντικρύσουν, γι’ αυτό και πολλοί θεατές φέτος δε συμπάθησαν πολύ αυτό το έργο. Το πρώτο μου έργο, το «Σε λίγο θα βρέξει», ήταν πολύ πιο ευχάριστο, πιο γλυκό και λιγότερο εφιαλτικό. Είχε να κάνει με το τελευταίο όνειρο μιας ηλικιωμένης γυναίκας λίγο πριν πεθάνει όπου τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου της έπαιρναν τη μορφή δύο γυναικών που συνομιλούσαν τόσα χρόνια στο μυαλό της και ξετυλίγονταν μπροστά της οι δύο ζωές που θα μπορούσε να είχε ζήσει. Αυτό που διακρίνει το «Μάτι» είναι ότι σ’ αυτό δεν υπάρχουν όρια.



- Πώς θα περιέγραφες το δικό σου συγγραφικό στυλ;
Όλα μου τα έργα κυμαίνονται ανάμεσα στο ονειρικό, το φανταστικό και το πραγματικό. Έχουν να κάνουν πολύ με τον ανθρώπινο εγκέφαλο τον τρόπο σκέψης και με απασχολούν πολύ οι «φυλακές» που χτίζουμε οι άνθρωποι, παγιδευόμαστε μέσα και δεν ζούμε ελεύθερα τη ζωή μας.



- Ποιος είναι καλός συγγραφέας;
Εκείνος που όχι μόνο θέτει τα ερωτήματα αλλά δίνει και απαντήσεις στα ερωτήματα που αφορούν την ανθρώπινη φύση και τα αδιέξοδα.



- Τι νομίζεις πως είναι αυτό που κάνει ένα βιβλίο best seller;
Το ότι η υπόθεσή του έχει να κάνει με θέματα που απασχολούν την πλειοψηφία.



- Έχεις γράψει έως τώρα τρεια έργα. Ξεχωρίζεις κάποιο από τα έργα σου και γιατί;
Έχω γράψει 3 έργα και έχω κάνει 2 διασκευές. Έχουνε παιχτεί τα δύο και το τρίτο ελπίζω να καταφέρω να το δω να παίζεται τα επόμενα χρόνια. Η μια διασκευή ήταν η ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, το «Σπιρτόκουτο», που απέσπασε το βραβείο Αθηνοράματος «Καλύτερου θεατρικού έργου 2007», και η δεύτερη διασκευή είναι μιας παλιάς Ιταλικής ταινίας που θα παιχτεί φέτος σε σκηνοθεσία του Γιώργου Πανουσόπουλου. Αντικειμενικά, το τρίτο μου έργο- το άπαιχτο- είναι το πιο δυνατό συγγραφικά. Εγώ αγαπώ περισσότερο το «Μάτι» γιατί ήταν εκείνο που με δυσκόλεψε περισσότερο και είναι το πιο αντικομφορμιστικό, νομίζω.



- Από την εμπειρία σου στο χώρο, πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι να ασχοληθεί κάποιος με το γράψιμο τελικά;
Δεν είναι δύσκολο, αν έχεις κάποια άλλη δουλειά να σου καλύπτει τα βιοποριστικά σου έξοδα. Για να ζήσεις αποκλειστικά από αυτό μου φαίνεται αδύνατον.



- Παράλληλα έκανες το σκηνοθετικό σου ντεμπούτο, ποιες δυσκολίες συνάντησες στην προσπάθεια να παρουσιάσεις το έργο σου στο Θέατρο;
Έκανα πολλά λάθη. Ξεκινώντας από τη διανομή. Δυστυχώς δυσκολεύτηκα πολύ γιατί αυτό το είδος θεάτρου είναι πολύ άγνωστο στην Ελλάδα, δεν υπάρχει εκπαίδευση επαρκής στις σχολές και δυσκολεύτηκα πολύ με κάποιους ηθοποιούς μέχρι να καταφέρουν να δουν τον … «Ελέφαντα μέσα στο φίδι», που λέγαμε πριν. Επίσης, επειδή έκανα και την παραγωγή εγώ, πίστεψα σε κάποιους συνεργάτες που υποτίθεται πως θα βοηθούσαν, αλλά τελικά βρέθηκα μόνη μου να κάνω τα πάντα, κάτι το οποίο με κούρασε πολύ, δεδομένου πως έχω και την πρωινή δουλειά στο κάστιγκ. Όμως έχω συζητήσει με μεγαλύτερούς μου και κατάλαβα πως είναι πολύ δύσκολο γενικά να βρεις ανθρώπους να μοιραστούν εκατό τοις εκατό το όραμά σου. Στο μέλλον πιστεύω πως θα είμαι πιο προσεκτική στις επιλογές μου.



- Εργάζεσαι ως συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης και casting assistant στην τηλεόραση, Αν έπρεπε κάποια στιγμή να κρατήσεις ένα μόνο από τα επαγγέλματα, ποιο θα επέλεγες και γιατί ;
Αρχικά θέλω να πω πως το casting είναι μια εργασία που κάνω μόνο για οικονομικούς λόγους. Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα, όσο μπορώ θα τα κάνω και τα τρία, μου αρέσει πολύ να παίζω, αλλά νομίζω πως η συγγραφή είναι αυτή που θα με κερδίσει τελικά. Έχω ονειρευτεί τον εαυτό μου μετά από πολλά χρόνια σ’ ένα σπίτι κοντά στη φύση να γράφω πίνοντας γαλλικό καφέ με παξιμάδια…



- Πες μου λίγο για σένα...
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καρδίτσα απ’ τον μπαμπά μου τον Νίκο και την μαμά μου την Κατερίνα. Έχω μια αδερφή που λατρεύω, ένα χρόνο μικρότερή μου και τώρα πια έχει γίνει δικηγόρος. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια μένω μακριά τους και μου λείπουν πολύ. Η ζωή μου μέχρι τώρα ήταν λίγο άγρια θα έλεγα και πολύ γλυκεία ταυτόχρονα. Συνδυάζει απόλυτα εφιάλτη με παραμύθι.



- Ποια είναι η οικογενειακή σου κατάσταση;
Δεν έχω παντρευτεί γιατί δεν έχω βρει ακόμη τον άνθρωπο που θα με κάνει να πιστέψω πως αξίζει να αφοσιωθώ για το υπόλοιπο της ζωής μου.



- Ποιο ήταν είναι το τελευταίο βιβλίο που διάβασες και σε συγκλόνισε;
Η «Τύφλωση», του Ελίας Κανέττι.



- Η τελευταία ταινία που έχει μιλήσει στην καρδιά σου;
Το «la vita e bella» και όλες οι ταινίες του David Lynch, που είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης.


- Το μουσικό κομμάτι, που κυριολεκτικά λατρεύεις;
Το «earth song», του Michael Jackson



- Πως χαλαρώνει και τι κάνει τη Χαρά να χαίρεται περισσότερα;
Μου αρέσει πολύ η γυμναστική και οι στιγμές που μπορώ να έχω είτε με τον εαυτό μου είτε με τους φίλους μου.


- Άγνωστο ταλέντο:
Νομίζω πως είμαι πολύ καλή στην επικοινωνία, γενικά.


- Καλή συνήθεια:
Βάζω στόχους.


- Κακή συνήθεια:
Οι εμμονές μου.


- ο μεγαλύτερος φόβος:
Φοβάμαι να μην χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ.


- Το χειρότερο πράγμα με το γράψιμο:
Τρώω πολύ.



- Το καλύτερο πράγμα με το γράψιμο:
Ξεφεύγω…



- Αγαπημένοι Συγγραφείς:
Τεννεσί Ουίλλιαμς, Σάμουελ Μπέκετ, Νίκος Καζατζάκης.



- Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Αυτή την περίοδο γράφεις κάποιο νέο έργο;
Ονειρεύομαι τα έργα μου τα διδάσκονται στις δραματικές σχολές και να παίζονται στο θέατρο πολλά χρόνια μετά το θάνατό μου… Αυτή την περίοδο τελείωσα τη διασκευή μιας παλιάς ταινίας και τώρα ετοιμάζω μια σειρά για την τηλεόραση.



- Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Χαρά . Ήταν χαρά μου να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη και ελπίζω να τα ξαναπούμε. Τέλος, Θα ήθελες να πεις κάτι στους επισκέπτες του The Facebook Interview, που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σου;
Κι εγώ σας ευχαριστώ. Θέλω πριν κλείσουμε να ευχαριστήσω καποιους ανθρώπους που με βοήθησαν και είναι πάντα δίπλα μου. Τον Δημήτρη Κομνηνό, τον Στέλιο Γούτη, τον Γιάννη Καλατζόπουλο, τον Αντρέα Τρούσσα, τον Γιώργο Λυντζέρη και τον Δημήτρη Παπαδάκη για την υπέροχη μουσική του. Επίσης ευχαριστώ τον Γιώργο Κατινά, τον Βαγγέλη Κάνδια, τον Νίκο Μπορόβα,τον Δημήτρη Μακρή για την πολύτιμη βοήθειά τους και ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Γιάννη Σολδάτο τον εκδότη μου, για την εμπιστοσύνη του. Τέλος Θα ήθελα να πω σε όλους να δίνουν απλόχερα την αγάπη τους στους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους και να μην ξεχνούν πως όλο αυτό που ζούμε είναι απλά ένα ταξίδι που έτσι κι αλλιώς τελειώνει γιατί κάποτε όλοι θα φτάσουμε στον προορισμό μας.

Κάνε μια επιλογή:

1. Βιβλίο ή e-βιβλίο;
Βιβλίο.

2. Ανάγνωση βιβλίων στην παραλία ή στον καναπέ;
Στην παραλία.

3. Έλληνας ή ξένος, συγγραφέας ;
Ξένος.

4. Περιοδικό ή εφημερίδα;
Εφημερίδα.

5. Γράφοντας με το χέρι ή στον υπολογιστή;
Στον υπολογιστή –δυστυχώς-.

6. Καριέρα η οικογένεια;
Και τα δύο.

Μην ξεχνάτε πως μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της και μέσω του FACEBOOK
«ΤΟ ΜΑΤΙ» στην επίσημη ιστοσελίδα στο Facebook



Το trailer της θεατρικής παράστασης μπορείτε να το δείτε εδώ παρακάτω...