ΧΑΡΑ ΤΣΙΩΛΗ: "Όλα μου τα έργα κυμαίνονται ανάμεσα στο ονειρικό, το φανταστικό και το πραγματικό"

Σήμερα φιλοξενώ με μεγάλη μου χαρά,μια νέα συγγραφέα, ηθοποιό και σκηνοθέτη από την Καρδίτσα,τη Χαρά Τσιώλη. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ», το τελευταίο της βιβλίο, με τίτλο «ΤΟ ΜΑΤΙ».
Η θεατρική παράσταση, που ανέβηκε στην Αθήνα, μέσα από το ομώνυμο βιβλίοz, έκλεψε τις εντυπώσεις του θεατρικού κοινού.
Στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί,η Χαρά που διαθέτει ένα πλούσιο βιογραφικό με σπουδές στη Διαιτολογία, στη Δημόσια Υγεία και στη Δραματική Τέχνη,( αποφοίτησε με άριστα το 2007 από τη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ Θεοδοσίαδη),μιλάει για την ελληνική λογοτεχνία, τα πρώτα της βήματα στη συγγραφή βιβλίων, για το τελευταίο της βιβλίο καθώς και για το ντεμπούτο της ως σκηνοθέτης στην προαναφερόμενη παράσταση,αλλά και για τη προσωπική της ζωή .
Μετά « ΤΟ ΜΑΤΙ », δεν υπάρχει αμφιβολία, πως έχουν ακόμα να δουν πολλά τα μάτια μας από την χαρισματική Χαρά..



- Χαρά πότε αποφάσισες να γίνεις συγγραφέας;
Δεν το αποφάσισα ακριβώς. Απλώς μια μέρα στη Δραματική σχολή που σπούδαζα ένα μεσημέρι άρχισα να γράφω διαλόγους ανάμεσα σε δύο κοπέλες. Και κάπως έτσι σβήνοντας και γράφοντας έγινε το πρώτο μου έργο που ανέβασα μερικούς μήνες αργότερα στο Θέατρο Βικτώρια. Έπειτα απλώς ήρθε μόνο του. Όποτε με απασχολεί ένα θέμα απλώς έχω την ανάγκη να το κάνω θέατρο.


- Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Αιγόκερως" το έργο σου που φέρει τον τίτλο «Το Μάτι ». Ποιο θέμα πραγματεύεται;
Την εισβολή των ριάλιτι στη ζωή μας, την κατάργηση της ιδιωτικής μας ζωής και τον εθισμό μας στο να παρακολουθούμαστε και να μας παρακολουθούν. Γενικά τη δύναμη της παραπληροφόρησης. Πως οι άνθρωποι μπορούν να χάσουν την ταυτότητά τους, τη σχέση τους με την πραγματικότητα και το χωροχρόνο όταν αδρανεί η προσωπική τους κρίση και κατευθύνονται από άλλους.


- Σε ποιο λογοτεχνικό είδος θα κατέτασσες το έργο σου και σε ποιους απευθύνεσαι;
Το έργο μου είναι γνήσιο παιδί του «θεάτρου του παραλόγου». Και λέω παιδί γιατί πολύ πιστεύουν πως αυτό το είδος θεάτρου έχει παλιώσει η δεν έχει κάτι να πει πια. Άποψη με την οποία δεν είμαι καθόλου σύμφωνη. Πιστεύω πως το θέατρο του παραλόγου είναι ένα είδος που έχει να κάνει με την παράλογη ύπαρξη του ανθρώπου στη γη. Επομένως φαντάζομαι πως θα πάψει να υφίσταται μόνο όταν οι πρωτόπλαστοι ξαναγυρίσουν στον παράδεισο… Το παράλογο απευθύνεται σε εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν «τον ελέφαντα μέσα στο φίδι», όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο συγγραφέας του «Μικρού πρίγκιπα», Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ και εννοεί τους ανθρώπους που δεν χάνουν την παιδικότητα και τη φαντασία τους μεγαλώνοντας…


- Πώς σου ήρθε η ιδέα να γράψεις το «Το Μάτι» και γιατί έγραψες αυτό το δεύτερό σου έργο;
Η ιδέα γεννήθηκε ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά από επίσκεψη σε ένα σπίτι φίλων στην Κυψέλη. Θα τους έβλεπα εκείνο το απόγευμα μετά από πολλά χρόνια και πίστευα πως θα έχουμε πολλά να πούμε. Μπήκα στο σπίτι και καθόμασταν για ώρες καθηλωμένοι μπροστά στην τηλεόραση χωρίς να πούμε κουβέντα. Με λύπη μου παρατήρησα πως οι φίλοι μου είχαν απορροφηθεί τόσο πολύ που σχεδόν φαινόντουσαν πως είχανε χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Όταν μετά από αρκετή ώρα παρακλήσεων μου να κλείσουν την τηλεόραση - απλώς την χαμήλωσαν λίγο- και αρχίσαμε να συζητάμε, με λύπη μου διαπίστωσα πως οι φίλοι μου είχαν μετατραπεί στους ήρωες του ριάλιτι που παρακολουθούσαμε τόσες ώρες… Συμπεριφερόντουσαν όπως εκείνοι και με την αίσθηση πως κάποιος τους παρακολουθεί.


- Πες μου για τον τίτλο!
Συνήθως έχω πρόβλημα με την επιλογή των τίτλων, όμως αυτό το έργο παρόλο που το γράφω, το σβήνω και το ξαναγράφω πολλά χρόνια, ο μόνος τίτλος που απ’ την αρχή υπήρχε στο μυαλό μου ήταν αυτός: «Το Μάτι». Το μάτι που τα βλέπει τα επιβλέπει, κρίνει και επικρίνει τα πάντα… Κι αυτός φυσικά που κρύβεται πίσω από αυτό. Γιατί ασφαλώς πίσω από όλα αυτά που βλέπουμε ή που μας αφήνουν να δούμε υπάρχει κάποιος που καθοδηγεί τα πάντα. Στο έργο μου είναι ο Κυβερνήτης. Για κάποιους είναι ο Πρωθυπουργός της χώρας, για άλλους ο Πλανητάρχης και για άλλους ο Θεός.



- Ποιος πρέπει ειδικά να διαβάσει αυτό το βιβλίο;
Οι άνθρωποι που περνάνε ώρες μπροστά στην τηλεόραση, στο facebook και σε κάθε είδους ηλεκτρική συσκευή. Άνθρωποι σαν τους φίλους μου στην Κυψέλη.



- Γιατί γράφεις;
Γιατί είναι ο μόνος τρόπος να εκφραστώ και να καταφέρω να επιβιώσω πνευματικά σε αυτόν τον κόσμο. Για μένα το γράψιμο είναι τα πάντα.



- Τι λογοτεχνικά πρότυπα έχεις;
Τον Φρανς Κάφκα και τον Σάμουελ Μπέκετ.



- Σήμερα, πιστεύεις ότι υπάρχει καλές «πένες» στην Ελλάδα;
Ασφαλώς. Όταν αυτή τη στιγμή παίζεται το «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη… Πιστεύω πραγματικά πως αυτό είναι το πιο αξιόλογο έργο της σύγχρονου θεάτρου μας και ειλικρινά θα ήθελα κάποτε να καταφέρω να γράψω ένα τόσο υψηλών προδιαγραφών κείμενο.



- Πότε και σε τι περιβάλλον προτιμάς να γράφεις;
Γράφω όποτε αισθάνομαι την ανάγκη. Όταν με προβληματίζει κάτι τόσο πολύ που έχω την ανάγκη να το επικοινωνήσω. Γράφω σε απομόνωση στο δωμάτιό μου με γαλλικό καφέ, βουτήματα και θέα τον ουρανό και το γκρίζο φόντο της απέναντι πολυκατοικίας στα Πατήσια.



- Αυτό που διακρίνει αυτό το έργο από το προηγούμενού σου;
Το «Μάτι» είναι ένας μεγάλος παραμορφωτικός καθρέφτης που λίγοι αντέχουν να αντικρύσουν, γι’ αυτό και πολλοί θεατές φέτος δε συμπάθησαν πολύ αυτό το έργο. Το πρώτο μου έργο, το «Σε λίγο θα βρέξει», ήταν πολύ πιο ευχάριστο, πιο γλυκό και λιγότερο εφιαλτικό. Είχε να κάνει με το τελευταίο όνειρο μιας ηλικιωμένης γυναίκας λίγο πριν πεθάνει όπου τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου της έπαιρναν τη μορφή δύο γυναικών που συνομιλούσαν τόσα χρόνια στο μυαλό της και ξετυλίγονταν μπροστά της οι δύο ζωές που θα μπορούσε να είχε ζήσει. Αυτό που διακρίνει το «Μάτι» είναι ότι σ’ αυτό δεν υπάρχουν όρια.



- Πώς θα περιέγραφες το δικό σου συγγραφικό στυλ;
Όλα μου τα έργα κυμαίνονται ανάμεσα στο ονειρικό, το φανταστικό και το πραγματικό. Έχουν να κάνουν πολύ με τον ανθρώπινο εγκέφαλο τον τρόπο σκέψης και με απασχολούν πολύ οι «φυλακές» που χτίζουμε οι άνθρωποι, παγιδευόμαστε μέσα και δεν ζούμε ελεύθερα τη ζωή μας.



- Ποιος είναι καλός συγγραφέας;
Εκείνος που όχι μόνο θέτει τα ερωτήματα αλλά δίνει και απαντήσεις στα ερωτήματα που αφορούν την ανθρώπινη φύση και τα αδιέξοδα.



- Τι νομίζεις πως είναι αυτό που κάνει ένα βιβλίο best seller;
Το ότι η υπόθεσή του έχει να κάνει με θέματα που απασχολούν την πλειοψηφία.



- Έχεις γράψει έως τώρα τρεια έργα. Ξεχωρίζεις κάποιο από τα έργα σου και γιατί;
Έχω γράψει 3 έργα και έχω κάνει 2 διασκευές. Έχουνε παιχτεί τα δύο και το τρίτο ελπίζω να καταφέρω να το δω να παίζεται τα επόμενα χρόνια. Η μια διασκευή ήταν η ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, το «Σπιρτόκουτο», που απέσπασε το βραβείο Αθηνοράματος «Καλύτερου θεατρικού έργου 2007», και η δεύτερη διασκευή είναι μιας παλιάς Ιταλικής ταινίας που θα παιχτεί φέτος σε σκηνοθεσία του Γιώργου Πανουσόπουλου. Αντικειμενικά, το τρίτο μου έργο- το άπαιχτο- είναι το πιο δυνατό συγγραφικά. Εγώ αγαπώ περισσότερο το «Μάτι» γιατί ήταν εκείνο που με δυσκόλεψε περισσότερο και είναι το πιο αντικομφορμιστικό, νομίζω.



- Από την εμπειρία σου στο χώρο, πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι να ασχοληθεί κάποιος με το γράψιμο τελικά;
Δεν είναι δύσκολο, αν έχεις κάποια άλλη δουλειά να σου καλύπτει τα βιοποριστικά σου έξοδα. Για να ζήσεις αποκλειστικά από αυτό μου φαίνεται αδύνατον.



- Παράλληλα έκανες το σκηνοθετικό σου ντεμπούτο, ποιες δυσκολίες συνάντησες στην προσπάθεια να παρουσιάσεις το έργο σου στο Θέατρο;
Έκανα πολλά λάθη. Ξεκινώντας από τη διανομή. Δυστυχώς δυσκολεύτηκα πολύ γιατί αυτό το είδος θεάτρου είναι πολύ άγνωστο στην Ελλάδα, δεν υπάρχει εκπαίδευση επαρκής στις σχολές και δυσκολεύτηκα πολύ με κάποιους ηθοποιούς μέχρι να καταφέρουν να δουν τον … «Ελέφαντα μέσα στο φίδι», που λέγαμε πριν. Επίσης, επειδή έκανα και την παραγωγή εγώ, πίστεψα σε κάποιους συνεργάτες που υποτίθεται πως θα βοηθούσαν, αλλά τελικά βρέθηκα μόνη μου να κάνω τα πάντα, κάτι το οποίο με κούρασε πολύ, δεδομένου πως έχω και την πρωινή δουλειά στο κάστιγκ. Όμως έχω συζητήσει με μεγαλύτερούς μου και κατάλαβα πως είναι πολύ δύσκολο γενικά να βρεις ανθρώπους να μοιραστούν εκατό τοις εκατό το όραμά σου. Στο μέλλον πιστεύω πως θα είμαι πιο προσεκτική στις επιλογές μου.



- Εργάζεσαι ως συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης και casting assistant στην τηλεόραση, Αν έπρεπε κάποια στιγμή να κρατήσεις ένα μόνο από τα επαγγέλματα, ποιο θα επέλεγες και γιατί ;
Αρχικά θέλω να πω πως το casting είναι μια εργασία που κάνω μόνο για οικονομικούς λόγους. Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα, όσο μπορώ θα τα κάνω και τα τρία, μου αρέσει πολύ να παίζω, αλλά νομίζω πως η συγγραφή είναι αυτή που θα με κερδίσει τελικά. Έχω ονειρευτεί τον εαυτό μου μετά από πολλά χρόνια σ’ ένα σπίτι κοντά στη φύση να γράφω πίνοντας γαλλικό καφέ με παξιμάδια…



- Πες μου λίγο για σένα...
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καρδίτσα απ’ τον μπαμπά μου τον Νίκο και την μαμά μου την Κατερίνα. Έχω μια αδερφή που λατρεύω, ένα χρόνο μικρότερή μου και τώρα πια έχει γίνει δικηγόρος. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια μένω μακριά τους και μου λείπουν πολύ. Η ζωή μου μέχρι τώρα ήταν λίγο άγρια θα έλεγα και πολύ γλυκεία ταυτόχρονα. Συνδυάζει απόλυτα εφιάλτη με παραμύθι.



- Ποια είναι η οικογενειακή σου κατάσταση;
Δεν έχω παντρευτεί γιατί δεν έχω βρει ακόμη τον άνθρωπο που θα με κάνει να πιστέψω πως αξίζει να αφοσιωθώ για το υπόλοιπο της ζωής μου.



- Ποιο ήταν είναι το τελευταίο βιβλίο που διάβασες και σε συγκλόνισε;
Η «Τύφλωση», του Ελίας Κανέττι.



- Η τελευταία ταινία που έχει μιλήσει στην καρδιά σου;
Το «la vita e bella» και όλες οι ταινίες του David Lynch, που είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης.


- Το μουσικό κομμάτι, που κυριολεκτικά λατρεύεις;
Το «earth song», του Michael Jackson



- Πως χαλαρώνει και τι κάνει τη Χαρά να χαίρεται περισσότερα;
Μου αρέσει πολύ η γυμναστική και οι στιγμές που μπορώ να έχω είτε με τον εαυτό μου είτε με τους φίλους μου.


- Άγνωστο ταλέντο:
Νομίζω πως είμαι πολύ καλή στην επικοινωνία, γενικά.


- Καλή συνήθεια:
Βάζω στόχους.


- Κακή συνήθεια:
Οι εμμονές μου.


- ο μεγαλύτερος φόβος:
Φοβάμαι να μην χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ.


- Το χειρότερο πράγμα με το γράψιμο:
Τρώω πολύ.



- Το καλύτερο πράγμα με το γράψιμο:
Ξεφεύγω…



- Αγαπημένοι Συγγραφείς:
Τεννεσί Ουίλλιαμς, Σάμουελ Μπέκετ, Νίκος Καζατζάκης.



- Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Αυτή την περίοδο γράφεις κάποιο νέο έργο;
Ονειρεύομαι τα έργα μου τα διδάσκονται στις δραματικές σχολές και να παίζονται στο θέατρο πολλά χρόνια μετά το θάνατό μου… Αυτή την περίοδο τελείωσα τη διασκευή μιας παλιάς ταινίας και τώρα ετοιμάζω μια σειρά για την τηλεόραση.



- Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Χαρά . Ήταν χαρά μου να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη και ελπίζω να τα ξαναπούμε. Τέλος, Θα ήθελες να πεις κάτι στους επισκέπτες του The Facebook Interview, που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σου;
Κι εγώ σας ευχαριστώ. Θέλω πριν κλείσουμε να ευχαριστήσω καποιους ανθρώπους που με βοήθησαν και είναι πάντα δίπλα μου. Τον Δημήτρη Κομνηνό, τον Στέλιο Γούτη, τον Γιάννη Καλατζόπουλο, τον Αντρέα Τρούσσα, τον Γιώργο Λυντζέρη και τον Δημήτρη Παπαδάκη για την υπέροχη μουσική του. Επίσης ευχαριστώ τον Γιώργο Κατινά, τον Βαγγέλη Κάνδια, τον Νίκο Μπορόβα,τον Δημήτρη Μακρή για την πολύτιμη βοήθειά τους και ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Γιάννη Σολδάτο τον εκδότη μου, για την εμπιστοσύνη του. Τέλος Θα ήθελα να πω σε όλους να δίνουν απλόχερα την αγάπη τους στους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους και να μην ξεχνούν πως όλο αυτό που ζούμε είναι απλά ένα ταξίδι που έτσι κι αλλιώς τελειώνει γιατί κάποτε όλοι θα φτάσουμε στον προορισμό μας.

Κάνε μια επιλογή:

1. Βιβλίο ή e-βιβλίο;
Βιβλίο.

2. Ανάγνωση βιβλίων στην παραλία ή στον καναπέ;
Στην παραλία.

3. Έλληνας ή ξένος, συγγραφέας ;
Ξένος.

4. Περιοδικό ή εφημερίδα;
Εφημερίδα.

5. Γράφοντας με το χέρι ή στον υπολογιστή;
Στον υπολογιστή –δυστυχώς-.

6. Καριέρα η οικογένεια;
Και τα δύο.

Μην ξεχνάτε πως μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της και μέσω του FACEBOOK
«ΤΟ ΜΑΤΙ» στην επίσημη ιστοσελίδα στο Facebook



Το trailer της θεατρικής παράστασης μπορείτε να το δείτε εδώ παρακάτω...